Süper Şiirler

/Aşk’a birkaç cümle kadar
Uzağız
İkimiz.../
Karlar altına
Mahkûm edilmiş aşk,
Kimseyi umursamaz, bildiğini okur...
Deli kardelen kadar cesur
İlk yanığını
Soğuktan alan ciğerlerimiz
Ağlamamız için hazırlanmış
İkinci bahanemiz...

Çığ düşmüş kapalı yollarında
Bayram sabahı
Doğum sancıları çeken bir annenin
Feryadı!
Ve buz tutan hayata
İlk adım gibi
Acı tadında
/Sevdamız.../


Kırmızının krizanteme sevdası
Ve ante’ye kazılan mezar
/Umutlarımız.../
Bahara bilenecek
Kar altında
Bekleyecek yağmuru
Buz tutan elleri
Yükseltmeden sema ya
Rahmet dilemeyi de öğrenecek...


Beyaza bürünmüş mavi gibi
Kırmızı’ya hasret
/Sabrımız.../
Belki de yüreklerde rengini yitirecek
Gün yüzüne hasret
İnatla baharı olacak yüreklerin
Sonsuz olmasa da sonu
Uçmasa da semada sokak çocukları
Şahin görünecek bakınca
Karga yavrusu...

yoksun,

gözlerim yolunu
sinemde ki tepelerden
hasretkeşim

bir haber getiren
alsın neyim varsa
vazgeçmişim
günahsız sevdamın
rengi ateş
bu yüzden
kırmızı sevmişim

yüreğim
muhkem zannederdim
aşka
oysa
hicranınla tükenmişim

erdiğim her merhalede
bir karanlık siyahla
sevişmişim

kanla boyanmış
kalbim üstüne
aşkını
nakış nakış
işlemişim..

varlığında
kendimi bulduğum
dilber
yokluğunda
yitip gitmişim
bir tek hayalin kaldı
dilimde ezber
sen
herşeyimken
ben bir hiçmişim

zaman
sensizliğin ertesi
sevgili
gün değil ölen
ölen benmişim


Mustafa Özoğlu

Esin Emire ithafen

Perde perde siyahlar ardında
Müebbet mahpuslardayım

Garibim
Baharda hazanım
Işıktan iklimine muhtacım

Zağferan kokuna
Gül benzine
Nergis bakışına
Müptelayım

İpek tenine
Düşen bir katre yağmur
Sarı saçlarını okşayan
Bir esimlik rüzgâr
Ben olsaydım


Yokluğun
Nemrutun cehennemi
Aşka tam imanım
Ateşe karşı
İbrahimi duruştayım

Aramızdaki engeller
Sebebi efkârımın
Keşke
Gölgen olsaydım

Göğsümün kaf(Esin)de
Bülbül misali kalbim
Adın zikir eder her daim
Sağım solum önüm arkam
Büsbütün sevdayım

Eylül hüznüne
Bürünmüş sokağında
Zarif adımlarınla dokunduğun
Bir kuru yaprak
Ben olsaydım




Mustafa Özoğlu

Gönül yanlışlarının matem turlarında
Tütsü kokusu sarar sevda esaretlerini

Düşer faslı eftelya serpil umutlara
Köşede afroz keser yekte bıçkını küheylan
Galataya karşı serper umutlarını seher
Derinden bir nağmeye bürünür sevda

Vakit yıldız kaymalarına dem tutuşundayken
Keramet sanar gölge oynaşmalarını haspa

İlk defa gülüştü sabahla rüzgar
Kağıttan helvalar dizildi dünden güne
Döküldü hatıralar Leica öbeklerinden
Ömür enstantanelerinde sarıldı siyahla beyaz
Merdiven aralığına sinik tahayyüller
Suslarında kahpe soylu bir geceyi siler
İhtimal vaki insel nağmelerinde tazenin

Aşk yanar kaminetosunda
Düşselinde ten susturur ayazı

Işın Ergüney

Bilmeden içine darlık verdimse,
Vedamı özrüme sayıver gitsin.
Sevmek sevdiğini mutlu görmekse,
Ey gönlüm; bu aşktan cayıver gitsin!

Aşkınla yüz yürek kavrula dursun,
Dilerim kahrınla can verip ölsün!
Kalbinde tuz kadar bir yerim olsun,
Adıma 'nefretim' deyiver gitsin!

Celalettin Uçar

Aşkınla ölürüm, derdin hep bana
Sevdanı anlatan sözler yalanmış
Hani, mutluluklar verirdim sana
Benimle verdiğin pozlar yalanmış

Gözlerin, gözüme hani dost idi
O can, yollarıma hani post idi
Bensizlik ölüme bedel kast idi
Bakınca kızaran yüzler yalanmış

Benimle yaşardın bahar, yaz gibi
Sarılır öperdin gelin, kız gibi
Ayrılık çalarsın şimdi saz gibi
Öpünce aldığın hazlar yalanmış

Saçlarına gonca güller takardın
Dualar ederde, mumlar yakardın
Sen bu ayrılığı nerden çıkardın
Gözlerime bakan gözler yalanmış

Direnir zamana karşı koyardın
Ayları tutarda günleri sayardın
Şeytanla birleşir gözümü boyardın
Yaşadığın bahar, yazlar yalanmış

Ayrılık deyince düşerdin derde
Set çeker aşkıma olurdun perde
Meğerki beklermiş gönlün siperde
Cilveli cilveli nazlar yalanmış

Plaklar susmazdı, çalardı şarkın
Suyumu kesildi aşk denen çarkın
Anladım ki yokmuş zalimden farkın
Kalbindeki ateş, közler yalanmış

Necati Keçeli

Şair ölür...


/Fer söndü
Henüz sana açılmayan hayatta
Siluetine kapandı gözler
Sıcaktı ölüm ve ıslak.../

Öldüm!
Yaralı bir çığlık artık içimdeki umutlar
Hayat soğuk bir nefes alışımda son buldu
Sensizliğe doğru akarken ömür
Senli zamanlarda intihar ediyordum
Umuda saldığım güvercinlerden haber yok
Yosun dolu gözlerle bakarken gökyüzüne
Yoluma sevdam düştü çırılçıplak...
Maviliğime yakışıyor artık toprağın kahverengi
Aşk'a inat zina ediyorum ölümlü
Son dal demi çekiliyor artık dumanımın
Ve bedenim de bir iç savaşta dökülen kanlar...
Gözyaşlarım akarken yalnızlığa
Cansız yürek sırılsıklam...


/Sevda son perdeye çağırıyor
Aynı senaryodayız ölümle ikimiz
Üç
İki
Bir...
Ve son diyor artık hayat
Her yanım pus olur
Her yan puşt zulası
Senfoniler ölüme aşk'ı bağırıyor
Yakalarda siyah kurdeleler
Ve son kare
Film biter/


Ayrılık manifestosu artık soykırım şiirler
Dökülüyor kâğıdıma en karanlık heceler
Prangalar vurulmuş gözlerimde kalan son resminle
Geceye yüreğimdeki kan gülleri son damlayı akıtıyor
En büyük vurgunu ihanetten tatmış saniyeler sayıyor
Ağır adımlarım ve umutsuz duygularım
Ortaçağ acılarda "İspanyol Eşeğinde" iki ayrı yerde beden
Bir yan ihanetin dehlizinde
Bir yanım sensizliğin engin denizinde
Sensizliğe direnmiş yüreğimin ufkuna astım düş karanlığım
Suyun ateşle buluştuğu andaki sıcaklığında beden
Ölümler giydirilmiş hayallerde seni yaşıyorum her dem
Ve son nefesi verdiğim her ölümle yenilmişliğimin ilanını karalıyor
Beni ölüme kırdıran bir aşka bedelleniyorum
Bir umudun direnişindeki gülümsemeyle.


/Son nefeste hayat
Bu kalemle son hece
Her şair cesedini şiirinde defneder
Yıldızlar söner ay düşer
Çaresizdir yürek
Aşk şairi sayfalar terk eder
Emziren ölümdür insanı
Soğuk...
Beyaz...
Tatsız kokusuz.../


Ali Koç

Kusursuz Endamın
Adı Eylül
İmkânsızım
Sebeb-i siyahımdan habersiz
Yaşar maviliğinde
Ben yarınsızım

Ay çehresinde iki ala gül
Bakınca cenneti anımsarım
Dokunmak yasak
Uzansam kanar parmaklarım

Siyah inci gözleri
Zülfikar ın iki ucu
Takıldığım an yanarım
Kör olurum gayrisine
Süzülür şakaklarımdan
Sevda
Ağlarım

Narindir adımları
Anne eli şefkati toprağa
Rüzgâr benden evvel vurulmuş
Dağınık Şaçlarına

Gidemem yardan öte
Gözlerim onda kalır
Bir adım sonrası intihar
Gerisi hüzün
Ortası hep kahır.

Vuslat güneşin battığı yer
Hasretine sığınırım
Acıyla sızlanmamak için
Aşk
Sükûnet ister
Susar yüreğim
Susarım

Ve sevdam
İlk adımlarında ki
Narin bir kız çocuğu
Ayağında pembe patikleri
Elleri avucumda
Yürürüz u/mutsuzluğa doğru...



Mustafa Özoğlu

—gözlerine mil çekildi sevdanın
âdi hasret nefes kadar közlenmiş
hazin bir yokluğun ilk sancısında yürek
geçmişin ağıtıyla düşleri kanatma...

Zaman;
Yorgun düştüğüm gecenin bilmem kaçı
Durulmayan özlemin tam içindeyim
Batmaya yakın!
Aydınlatmıyor ruhumun dipsiz karanlığını
Elmas gözlü sokak lambaları
Artık matemde yürek yıkık dökük
Hüznümden başlıyorum enkazımı toplamaya
Hayallerim yenik düştü aşk denen çocuğa
Kaç mevsimdir sana hasret dilimde kesik susuşlar
Nereye çevirsem yüzümü sen vuruyor çaresizliğime...
Meçhule doğru yol alıyor artık ömür...

/Biliyorum;
Yalnızlığımın gölgesinde
Hazin bir yokluğun ilk sancısında
Yarım kalmış yakamoz bakışlarına daldığım bir an’ın ertesinde
Köklerini çıkarıp topaktan töresini yerine getirecek sevda.../


Elveda sevgili!
Ne darağacı kaldı yazmadığım nede giyotin
Sürgün bakışlarının esaretindeyim
Çarmıhından doğrulup bakıyorum susan sevgilere
Zincirlerin paslanmış boğazımda...
Artık ölüm türküleri söylüyorum en cesur sesimle
Ve ben artık gidiyorum
Ömrüm sana emanet
Sükûtuma sebep akıttığın son damlayla
Lügatimden düştü bütün kelimeler
Gücü kalmadı artık sözcüklerimin yaşama dair
Ayrılığın can alıcı y/anları mısralarımda
Yargısız infazların kırılan kalem sesiyle
Hasretimi duvarlara çarpıp
Sessizliğin lehçesiyle feryadımı düşerim geceye...
Adın kadar suskunum artık...



Ali Koç

/Mevsim hüzün
Düşler yaralı
Umutlar askıda
Gıcırdıyor hayaller...
Bütün şiirler sen kokan akşamlara yazıldı
Şimdi bana bir aşk daha borçlusun.../


Bir otobüs yolculuğunda hatıralar
Yüreğimin İstanbul’undan...
En soysuz cümlelerle örtündü duygular
Bir gözyaşına bin şiir döktüğüm gecede
En arka koltukta cam kenarında aktı düşler
Yırtılan karanlıktan geceye sızdı aşk
Sevdaya tohum atarken
Ayrılıkları mı doğurduk yoksa?
Gömdükçe başımı yokluğuna
Gözümden akan her damla
Çoğal(maz)dı kürdîlihicazkâr acılar
Rüzgârdaki kokunla gel(mez)di sonbahar
/Hüzünler yüzüme hazan düşse de /
Manzarasız penceremin önünde
Nefessiz özleminle boğuluyor gece
Karanlığa gözlerimden asın beni...

/Yoksunluğun pimini çekiyor yürek
Kalem ucunda infilak düşler
Sustu gece acılar, parçalamakta
Gözlerimde sen...
...Ve imge savaşında şiirler/

Ağılı sarmaşıkların yapraklarında yakınarak
Gözlerimi kâbusuna
Yüreğimi acılarınla harmanlayarak gidiyorum
Son sözündeyim bir yolculuğun
Yürekte tuzlu bir acı var
Artık ölüm daha bir yakın
Dilendiğim tüm yalanları sırtımdan attım
Ve seni anlatan tüm kutsal kitapları yaktım
Uzun yollarda bir düş karanlığımda
Sen varsın birde senli yaralar
Dağlar tenimi gözlerin...
Dağlar...
/Umutları toprağa vermeden önce
Öldürseydin beni yar ölmeden önce.../


Ali Koç

Yeniden demiştik
Ve yine yenilmişdik
Hasretiyle kaldığım yar
Kayıp gitti ellerin avucumdan
Mutluluğa yürüyemedik

Mor pembe renkleriyle
Aşka
Layıktık oysa
Firkati hak etmedik
Bahara özlemdi
Sevdamız
Yinede zemheriye küsmedik

Hüzün gözlü yar
Yakışmadı bize ayrılıklar
Acıyla hemdem olduk
Kıymet bilmedik

Şimdi anlatayım da dinle
Sensiz garip halimi

Sessizlik örtüsündeki gecenin
Yok oluş saatleri
Acıkmış bir bebeğin isyanı tadında
İçimin inlemeleri
Ayrılığın matemindeyim
Ağla(ya)mıyorum
Koyu bir sitem gözlerimdeki

Penceremi dövmekte rüzgâr
İliklerimi titreten ayaza
Sarılıyorum
Sen gibi
Sızlar her bir teli kalbimin
Hasretin bekâr kollarında
Her yer baykuş sesleri

Sensizlik
Tükenmişliğin diğer adı
İçimde bir mezar karanlığı
Aydınlatmaz
Ne dolunay
Ne de
Yedi kandilli Süreyya yıldızı



Mustafa Özoğlu

Umudun bittiği yerde bıraktım seni
Baş köşede gözlerin,
Masada ellerin,
Ve ellerimde saçlarınla...

Sensiz ölebilecek kadar güçlüyüm artık...
Ciğerlerimi söküp atamadığım sen sohbetimden sonra
Matemi giyip mavileri kusuyorum mısralarıma
Bu sabah
Sol yanımda sızı ile uyandım
Bitmeden ilki yaktım diğerini sigaramın...
Aşkın ilk hicranında
Ayrılığın artçı sarsıntıları vurdukça yüreğimi
İçime düştükçe hasret yangını
Süngü vurdum savunmasız düşüme
Zamansız düşen sibel damlasına
Aşk’ı işliyor gözlerim...
Karanlığa esir ruhuma vaveyla düşürüyor yokluluğun
Melteme emanet edip yüreğimi
Sözlerinin girdabında çırpınıyorum...
Susuyorum.

/ Ölümü avuçlayıp
Hayatı siliyorum gözlerimden.../

Topla cümlelerini dudağımdan
Kör bir bıçakla kesik sözlerim...
Yeşilini kaybetmiş gözde
Nefti yalnızlığı başlıyor artık zamanın
Hayalini karanlığa gömen Güneş’in
Yok, oluşuna dokunuyorum kirpiklerimle her lahza
Heyula sancılardan kalkıp uzanıyorum ayrılığa
Gece şahit acıma
Sana en koyusundan şiirler yazıp
Kendimi ölüme ayırıyorum
Kan bulaşıyor yitikliğin gölgesinden korkak gözüme
Asılıyorum gecenin zifir yalnızlığına...
Gri bulutlarla kefenliyorum düşü...
Umudu yıllarımızla darağacına asıyorum
Rüzgârda savrulan saçlarınla kesiliyor nefesim
İhanetin kadar kan revan gecelerde
Son’a silüetin kadar yakın artık sevda
Uzanıyorum tutmak için sensizliği
Yüreğim düş sürgünü

/ Giyotin giymiş hayalinle
Ölüm kandilleri yakıyorum gecelerime
Ver ateşini/



Ali Koç

şimdi
simsiyah gecelerde yolunmuş saçlarımda
seninkini aratmıyor lanetim Medusa'm..

yılanlarım,
dokunduğunda bir el saçlarıma,
zehirliyor kalbimi..

ve kılıcını çekmiş bir şövalyenin
tüm meydan okumasına rağmen
aşk dediğin o hediye
her damla gözyaşımda
kan tükürtüyor ağzımdan!

söyle medusa'm..
neyin bedelini ödemek üzere aşk'tan istiğfar edildik biz???
niye yalnızlığımıza mahkum edildik??

ve siz...
neden görmemektesiniz???
bana yaklaştıkça lanetlenmektesiniz !!!

ne olur...
bakmayın gözlerime...
tertemizken kalbiniz gidiniz...
mutluluğunuz için beni terkediniz.!!!

içime değen her bakışınız
bir çekiç misali...
acı veriyor...
ne olur görünüz..

bırakınız Medusa'm ve ben
bağışlayana kadar tanrılar tanrısı !

taşa can veren Allahım kaldırana kadar lanetimi

şu duvarın dibinde
onunla kalayım

atılan her sadaka da,
vazgeçtiğim aşk,
çıkınımda birikedursun..
ben aşk'ı dileyenlere yakıştırayım..


ve sen medusam
ağla !!

çınlatsın şu sarnıcı hıçkırıklarımız !!!
AĞLA !!!!
ama UTANMA !

çünkü biz......
öyle büyük sevdik ki...
çünkü biz..

biz ağladıkça temizleniyor lanetimiz...

AĞLA !


Ceyda Arslan

Ömrümden çalıyor öldüğü yerde,
Canıma kast eden tuzak bu sevdan.
Gün be gün değerin yitecek yerde,
İçimde yıllanan şarap bu sevdan,

Akıyor elimden gençlik zelali,
Kalmadı hayattan bir arzuhali.
Susuzluğu çeken kervan misali,
Çöllerde görülen serap bu sevdan

Yakarsam Allaha dilesem Dilan,
Feryadım duyulmaz eylerim figan,
Yaradan dilemiş yazılmış ferman,
Çaresiz çekilen azap bu sevdan,

Efkârın dillenir ah ile yardan,
Yüreğin dağlanır nush ile ardan,
Fermanın bellenir terk'i diyardan,
Deli gönül aşka düşerse Dilan!

Zulmüyle zalimin pul olur şanın,
Meşkiyle maşuk'un kül olur bağrın,
Nihayet bir 'meczup' kul olur namın,
Deli gönül aşka düşerse Dilan!

Hicv etme zahiri kulda gözleyip,
Senin de kibrini kırarlar Dilan!
Baldıran zehrini balda gizleyip,
Senin de sofranı kurarlar Dilan!

Aldatan gençliğin körpe çağında,
İlk günah işlenir kalp ocağında,
Aşk denen cellâdın kör bıçağında,
Senin de hükmünü verirler Dilan!

Zannetme bu devran kalacak düzde,
Gün gelecek talan vuracak güzde.
Gönlümce sevildim sanırken sözde,
Senin de boynunu bükerler Dilan!

Ah etsem ansızın kararır bahtın,
Bir sevda elinden yıkılır tahtın.
Bin kere tutulur, bozulur ahtın,
Senin de haline gülerler Dilan!

Aşk gönül ehlinde bırakmaz izan,
Çekilen cefayı tartamaz mizan.
Musalla taşında bir içli ezan,
Senin de ardından okurlar Dilan!

6+5
Celalettin Uçar

eğildim gözlerine,
soluğum kuş kadar hafif...
tut ellerimi dedim,
usulca kulağına,
sustuk..........

----

sadece gözler,
sadece eller,
ve sadece kalp
nefes aldı bu atmosferde,
buluştuk..........

----

kuşkusuz sigaran kadar,
yakındım dudağına..
ne telaşlı,
ne de aceleci,
gülümsedim!
sinsi dokunuşlarında......

------
kıvam aldı duygularım,
beyaza yatırdım tüm hüzünleri,
çıkarıp attım haybeden sevişmeleri,
zerreler bölündük..
tutkuluyduk........

----
tasviri mümkünsüz bir his,
ellerimin titreyişi,
üstüne sinmiş tenin,
kafa tutarak bütün mesafelere
beraberce,
uyuduk....

---

ve ..
o gecenin sabahında,
bir serçenin kanadında,
özlediğim kokunu yolladın bana...
mutluyduk.....


Nebile Aydın

Ağla yüreğim ağla,

İster,
Karaları bağla,
İster,
Dereler gibi çağla,
Giden zaten gitti,
Sen,
Kendi haline ağla,

Yan yüreğim yan,

Duygularına taş,
Yaralarına tuz bas,
Boşuna,
Bu matem bu yas,
Giden zaten gitti,
Sen,
Geride bıraktıklarına yan,

Sorma,
Yüreğim sorma,

Bu ayrılık,
Neyin bedeli,
Bu yalnızlık,
Kimin eseri,
Kendini boşa yorma,
Ha bugün,ha yarın,
Gidecekti,
Çünkü o sana,
Zaten gitmek için gelmişti....


Arif Orhan

bir "ali" lazım belki...bu hayata,
ya da bir "cemal"..girmek için sevaba...
olursan "bülent" ama..
bir aksu gülü için yaşarsın bu hayatta....
------
bakınca ufuklara bir "bulut" lazım sana,
ellerini kaldırıp "nusret" dersin tanrına
-------
"necati "olsan ne fayda,
"mehmet" olsan ne fayda....
bir" avcı"olman lazım yaşamda....
---------
ya "mustafa"olursun yazarsın hece
ya "baki" kalırsın bu bir bilmece....
"emrah" olup dolaşsanda sen gündüz, gece,
bir "oktay" olmak lazım belki hayatta
----------
"gökhan" olsan...özgürlük sen olursun,
"esat" olsan...çok mutluluk bulursun,
"hakan" olsan dahi bir gün çürürsün....
"rıza" olmak lazım bak bu hayatta....
----------
"ömer" olsan sözün dinletmen gerek,
"gani" olsan verip tüketmen gerek,
bu gönüle mutlak bir" ışın" gerek,
"asım " olsan ne fayda bu hayatta...
-----------
"serkan" olup yazsan aykırı dize,
"celalettin "gibi vurursun saza
"murad'ın " kalır bak öbür yaza...
"ahmet" olmak lazım bak bu hayatta....
------------------------------------------------------------
bu şiir bulut beyin kadın isimleri ile yazmış olduğu şiire istinaden site içindeki
dostların adları kullanılarak yazılmıştır....(herkesten affola) amacımız gülmekti...
şiirin edebi bir değeri yoktur...yanlış anlaşılmasın....
--------------------------------------------------------------
ali; yüce onurlu
celalettin;büyüklük ululuk
cemal;güzellik,güzel yüz
bülent;yüksek ,uzun ,yüce
bulut; bildiğimiz bulut( havada bulut sen bunu unut gibi)valla nette böyle yazıyor
serkan;soylu kan
rıza;hoşnutluk,yiğit hükümdar
nusret;tanrı yardımı
necati;kurtuluşa ermek
mustafa;temizlenmiş saf hale getirilmiş...
mehmet;çok övülmüş
ışın;ışık çizgisi
baki;süreklilik sahibi
ahmet;övülmeye değer
gani;zengin cömert
emrah;halk ozanı
gökhan;gök tanrısı
asım;temiz namuslu sağlam karakterli
esat;çok uğurlu ve mutlu
hakan;eski moğol hükümdarı
ömer; yaşam ...ömür...2.halife
oktay;çok hiddetli kızgın..
murat;dilek...istem
-----------------------------------
isilerin anlalarını netten buldum hata varsa bilemem...idare edin



Nebile Aydın

çocukluğunun ayakları koynunda, bir yitimin haritasıdır...

/vazgeçilmelerim
bir ölüm etmese de
bir ömür eder/

kör kırlangıçla dost olduğum zamanlardı
ben ona maviyi öğrettim
o bana yeni bir atlas biçti
yeni ülkeler, son bahar yaprağından
o geceye kadar o şehir çıplak ayaklı çöpçü görmemişti
harabelerin hepsi veremli bir tirada çekildi
metal sözcüklerini toprağa gömerek

/şiir yağmasında inlemeli/

çocuktum
ağzım çilek kokardı
ta ki gündüzler
öte kadınlar gibi solana kadar

ağzımda siyah bir zeytin çekirdeği gibi taşırım
ay’ı
güneş yürekliyse dilimi mühürlesin
gecesi kolay çocukluğun!

/kaldırım artıklarından yeni yaşamlar devşiririm/

deniz minarelerinden kolye yapmayı bıraktığımda
terk edildiğim o şehirler gibi
kimseyi uyandırmayacak
uyuyan uzaklaşmalardan

hasmım ada
esirleri ile nefes alıyor
bir kenti bitkiselleştiren onlardır
mendirekler, dar sokaklar emziklisiyim
adım sokak tavanına asılı
yüksek topuklu bir fahişeyi içimde saklamam hep bundan
ruhumun yelkeninde
özgürlük satılık değildir yazılı

/cam önlerinden sardunyalar kalktıysa
o sokak ölmüş demektir/

hiç bir şey beslenmez dönecek olana
gün dönümü/ yarım ölüm
düşümü kurutur
kanlı mızrak uçlu dönüşler
yitim gelmiştir
öpüşmenin eşiğinden çağırır beni

/bana dirsek sıyrıkları bırak/

geçer çöl saksımdan
balık ölüleri ve renkler içinde
geceler
bir öpücük
gecelerin olan
benim olmayan

sürekli bir şeyler geçer
dünyalar
kentler
sokaklar

bir çocuk atar derin beyazlığıma
siyah balıkları
içime bakarım
içim derin kuyu
bilgeliğini yitirmiş üzünç anıtı
içim ölmüş çiçek ağzı


Kubilay Yıldız

Korku örülmüşse kıyısına düşlerin,
Biçilmiş kaftandır artık öksüz gülüşlerin...

Yalnızlık hüküm çizmişse gözlerine,
Dirilmez sende ki ölüşlerim..

Bir soru hep kendime, beynimde;

-Tanrı beni yarattı ?
Kafamı kemiriyor bazen..

İçsel serzenişler
Ayıp cümleler
Sürüsüne çelişkiler..

Ben neyim?

Masum a benziyor mu yüzüm.?

Öfke dudaklarıma sıçramış bir volkan renginde
Öpüşmelerim yarım kalmış Aşk ta her seferinde
Küfürün bini bin para
Sövdükçe öfke daha da katlanıyor , karılıyor iliklerime.
Ben kimim !!

Büyümüşte küçülmüş ağızlar
Bildik bilmedik simalar etrafta
Başımda kavak yelleri
Bırakın tutmayın ellerimi

Yabancılar!!

Çocuksu yüzümde gülüşlerimi yitimedim henüz,

İçimi üşüten hayallere vurgun yedimsede,
Kanayan dilime acı biberler sürülsede..

Maceraperest aşklar ne anlamsız
Meçhule giden bir yolcu olmadım hiç
Ne kadar zorlasa da bütün kelimeler,
Düğümlü kursağımda kalan sevişmeler..

Başka Ten e
Dokunamadı ellerim
Sokulamadı..

Tenim den sıyrılıpta
Tenin den kopamadım
Tenim i uyutupta
Tenin den
Uzaklaşmadım!

Başka ten de aramadım
Tenini soğutamadım..

Mabedine gizlenmiş sevda yumağı şehvetim..

Bedeli ağır olsada Aşk ın
Temelinde ihanet yatar yalnızlığın..

Biliyorum,

Yalansız olmaz sevda eğer ki yaşanıyorsa
Aşk çöle düşmüş mecnun aramaz ne de olsa

Aldatılmamış Aşk yoktur asırlarda ..

Biliyorum, masum değilim..

Göze gelmez, nazar değmez Aşklar
Gülüyorum size !!
Ve örselenmiş duygular
Yaşanmadı mı sayıyorsunuz
İşte!
Deliller gözümde !!

Masum değilim..

Derinden bir sigara vakti şimdi
Bütün yeminler üstüne
Çekiyorum
Ve içiyorum

Şerefinize ...




Fetihye Çivi

Daha doğduğum gün yaşamayacağımı söyleyen doktorlara inat,
Minicik ellerimle dokunup,güven aradığım bir parmaktın önce sen..

Askılı,pembe minicik elbisesinin altından
Dantelli külodu içinde bez bağlı bi' ısırımlık küçücük poposuyla
Paytak paytak yürüyerek gelen küçük kız oldum sonra ben..

İlk kez hecelerken
İlk adımlarımı atarken,
Konuşurken, yürürken, gece hastalandığımda ağlarken
Hep seni, hep annemle sizi görmüştü gözlerim..

Top oynayan çocukların ardından koşacağım derken
Her düştüğümde kanayan dizimi öpüp koklayandın sen..
İlk bisiklete bindiğimde "tamam,korkma, tutuyorum ben" deyip bırakandın..

Senin ilk yalanın benim ilk aldanışımdı bu..

Ama belki de ilk zaferimdi de.. Ne de olsa bisiklet kullanabiliyordum artık !

Okulda herkesin yarıştırabileceği gibi benimde bir babam vardı..
Amonyaklı vim reklamların da masaya vuran yumruktan çok daha güçlü elleri olan!
En güçlü benim babamdı !
Göbeğin vardı ya hani..KOCAMANDI BENİM BABAM !!!
Öyle ki sığmazdı içime..

N'oldu Baba... Sonra ne oldu da..

İlk aşkımı ilk kez sana anlatmıştım
Okuldakiler babalarından saklanacak delik ararken,ben gururla anlatırdım
babam benim en iyi arkadaşım diye..

Sonra kardeşim doğdu..
İkiye bölündün sen..

Belki üçe..dörde..beşe..

Çoğu parçan onunla oldu hep..
Sadece bir parçan kaldı benimle..
Başarılarımla övündün.,ama nasıl başardığımı soramayacak kadar uzak oldun..
İyileştiğimi bildin..
Ama iyiyken nasıl olduğumu sormadın..

Sonra bir gün,yüzüme attığın tokatı hatırlıyorum ..
Beni dinlemeden kardeşimin faturasını kestiğin tokat..
Hani odamdaydım! Ve hani bir anda kendimi elbise dolabının kapağında bulmuştum!...

Hatırlarsın eminim..

Evet sen reklamlardakinden çok daha güçlüydün baba..
Ama bir o kadar da haksız..

Özür dilediğin an öyle çok canım yanmıştı ki ama olsun demiştim...Benim babam vardı..
Göbeğine yaslandığım,Sarıldığım,Kimseler gibi kokmayan biricik babam vardı..
Bak şimdi
Yıllar geçti aradan..
Seni görmeyeliyse kaç zaman oldu hatırlamıyorum..

..........

Baba döneceğim derken yoksa yalan mı söyledin !!??
AMA BEN BİSİKLET BİNEBİLİYORUM ARTIK BABAA !!!

Tam da bu hayatta artık ben de varım! Diyebiliyorken..
Söyler misin nerden çıktı bu ???
Nerdesinnnn babaaaa!!! ??
......

Her gün gelmeni beklediğim balkonda..
Her zil çaldığında ilk sen düştün hep aklıma..

Kapının arkasında duran pijamalarını yıkamadım günlerce ;
Sen günlerce..aylarca.. aramadın !!!..

Anladım ki;

Bende kalan son parçanı da götürmüşsün giderken ..

Suçum her şeyi kendi başıma, size yük olmadan öğrenebilmekmiş meğer..
Hayatta beni silik kılan buymuş..

Ve baba,
Bil ki;
Ssen giderken bu kez öyle bir tokat attın ki kalbime,
Milyonlarca kez öpsen,
Milyonlarca yıl,
Bil ki
GEÇMEYECEK ACISI...
ceyda a. / haziran 2007
Düzenleme : 18.07.2008


Ceyda Arslan

Aşk’ın feracesi sarı artık
Eylül bulaşığı saçlarımda ebabil kuşları
Rüzgâr buruşur, bir yaprak düşer
Kutsanır hüsün
Dikenlerle bezeli ellerimde gül
Sarı sıcak kurak tenim eylül


Hüzün ufalanıyor yorgun bakışlarda
Yaz deminde ayrılık
Sevdalar geceler(d)e üşür
Vuslat şafağında (sararmış) yapraklar
Duvağı gözlerini kapatmış tül
Sarı sıcak kurak tenim Eylül


Göç zamanı saklar kuytular matemi
Gri aydınlıklar hakim kentin ufuklarında
Lenf düğümü edasıyla ihanet zinciri boynumda
Esmer bulutlarla kiremitleşti gökyüzü
Haresinde ak güllerine ağlar bülbül
Sarı sıcak kurak tenim Eylül


Mavi koylarında kızıl bir şafak
Günün ağıtları kalır geceye
Matemimde girer koynuma bahar
Sazendeler susar sesi kesilir martıların hanende
Sersem yıldızları gökten düşür
Gözlerim de çatlak ıslanır gusül
Sarı sıcak kurak tenim Eylül

Fersude bir yokluğun ortasında yürek
Eksik satırlarda nedensiz gözyaşların hükmü
Benzim solgun eylül sarısı ten
Dönüyor dünya gün be gün
Ezelden kalma sarhoşluk gönül
Sarı sıcak kurak tenim Eylül

Al yüreğimi yüreğine
Derin kanamalarına bas sıkı sıkıya
Senden ötesinin adıdır ölüm
Sana son kez geliyorum
Dön arkanı bakma istersen yüzüme, zül
Son kez geliyorum son kez EYLÜL...


Ali Koç

Hiç anlamsızlıklara anlam kattın mı sen..
Sen hiç oturup bekledin mi..
Sokağın köşesindeki lambanın sönüşünü…
Sen hiç anlam verdin mi sabahın en kapalı zamanında
Güneşin doğuşuna…
Söylesene..Sen hiç kokusunu dahi bilmediğin birinin kokusunu
İçine çektinmii…
Sen Dokunamadığın o göztyaşlarına dokundunmu yağmurların arasında..
Sen hiç sevdinmi….Gecenin yıldızların gidişini izlerken…
Sabah olurmu dercesine…